Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

υπεράνω όλων (über alles)

Στις 13 Μαϊου του 1990 ο τιμημένος με το βραβείο Πούλιτζερ, αρχισυντάκτης των New York Times, A.M. Rosenthal, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στην Ευρώπη δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: “Μια νέα Γερμανική εποχή αρχίζει”.

Αντιγράφω εδώ μερικές από τις σκέψεις του:

Η νέα εποχή της Γερμανικής ανόδου έχει ήδη ξεκινήσει.
Οι δυτικοί διπλωμάτες και πολιτικοί δεν μιλάνε δημόσια γι' αυτό γιατί δεν ξέρουν πως να το χειριστούν.
Αλλά ξεκίνησε, και σε πολύ λίγα χρόνια θα είναι αδύνατο να το αγνοήσεις. Θα είναι μια αποδεκτή πραγματικότητα της διεθνούς οικονομίας και πολιτικής από τη Μάγχη μέχρι τη Σιβηρία, ίσως η μοναδική πραγματικότητα που θα έχει σημασία.
Αυτές οι τέσσερις προτάσεις γράφτηκαν από μόνες τους όταν αναρωτήθηκα ποια ήταν η σημαντικότερη εντύπωση μου από το ταξίδι μου στη Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία.

Στη Δυτική Γερμανία οι επιχειρήσεις κινούνται όσο πιο γρήγορα μπορούν για να εκμεταλλευτούν τις αγορές και τις επενδύσεις που έγιναν πιο προσβάσιμες και πιο κερδοφόρες από ποτέ εξαιτίας ενός απρόσμενου συνδυασμού τριών ιστορικών γεγονότων: Της κατάρρευσης του κομμουνισμού, της ξαφνικής ενοποίησης και της εξάλειψης των εμποδίων για το εμπόριο στην Ευρωπαϊκή αγορά, ένα τεράστιο δώρο για την βιομηχανία της Γερμανίας.

Όλο αυτό δεν είναι καθόλου το αποτέλεσμα κάποιας Γερμανικής συνωμοσίας. Απλά Δυτική ηλιθιότητα και υποκρισία.

Οι Γερμανοί, μάλλον κατάπληκτοι, ανακάλυψαν ότι το συνολικό πακέτο τους δόθηκε δωρεάν.

Σημειώνει εύστοχα ότι ενώ η άνοδος οποιασδήποτε άλλης οικονομικής δύναμης δεν ανησυχεί κανένα δεν συμβαίνει το ίδιο με την προοπτική μιας δυνατής Γερμανίας. Και ο Rosenthal συνεχίζει απαισιόδοξα:

Η ώρα να ρίξουμε τις άγκυρες ήταν προτού το Γερμανικό πλοίο ξεκινήσει πρόσω ολοταχώς.

Ίσως υπάρχει κάποιος χαρούμενος τρόπος για να τελειώσω αυτή τη στήλη, αλλά δε μου έρχεται στο μυαλό.

Και βέβαια ο Rosenthal που δεν υπήρξε ποτέ προοδευτικός, εκφράζει εδώ την ανησυχία του Αμερικάνικου κατεστημένου στην προοπτική ανάδειξης ενός δύσκολου ανταγωνιστή των ΗΠΑ. Οι φόβοι του είναι βέβαιο ότι δεν αφήνουν αδιάφορους τους μετέχοντες στα κέντρα λήψης αποφάσεων της υπερδύναμης από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Στα περίπου 20 χρόνια που θα περάσουν από τότε θα δούμε όλοι πολλές κινήσεις των ΗΠΑ και των παραδοσιακότερων στηριγμάτων τους στην Ευρώπη να στοχεύουν λιγότερο ή περισσότερο φανερά ή συγκεκαλυμμένα στην υπονόμευση της δύναμης της Γερμανίας και της ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό την ηγεσία της Γερμανίας. Και φυσικά σε όλες αυτές τις περιπτώσεις θα υπάρξουν λιγότερο ή περισσότερο αιματηρές παράπλευρες απώλειες. Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις μέχρι σήμερα η Γερμανία θα αναδιπλωθεί και περιμένοντας μια καλύτερη ευκαιρία θα δοκιμάσει εναλλακτικές λύσεις κατευνάζοντας ταυτόχρονα τις ανησυχίες των Αμερικανών.

ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΌΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η σιωπηλή υποδόρια αναμέτρηση εστιάζεται τα τελευταία χρόνια στη στρατηγική του κοινού νομίσματος. Είναι φανερό πια ότι την ώρα που η Γερμανία χρησιμοποιεί το ευρώ ως όχημα που εξυπηρετεί τις δικές της μόνο εθνικές επιδιώξεις, όλες οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης σχεδόν υπνωτισμένες υφίστανται μόνο ζημιές στηρίζοντας τη στρατηγική της Γερμανίας όπως ακριβώς έκαναν οι σύμμαχοι της στον πόλεμο.

Τελευταίο επεισόδιο ο κίνδυνος χρεωκοπίας της Ελλάδας. Μιας χώρας που έθεσε από μόνη της το εαυτό της στη θέση του ιδανικού θύματος. Μια χώρα με τεράστιο έλλειμμα και χρέος, με ανεξέλεγκτη διαφθορά, με κρατικό μηχανισμό και θεσμούς (πρωτίστως τη δικαιοσύνη) διαλυμένους και ανίκανους να αντιδράσουν, με διαβρωμένες και αναξιόπιστες συνδικαλιστικές οργανώσεις και κυρίως με μια αριστερά ανεπαρκή, μυωπική και αγκυλωμένη σε αριστερίστικες ιδεοληψίες.

Μια χώρα στην οποία οι κυβερνήσεις προκύπτουν με την προβλεψιμότητα ενός εκκρεμούς που απορρίπτει κάθε φορά εκείνον που έμελλε ευθύς εξαρχής να αποτύχει για να ψηφίσει εκείνον που δεν εκτιμά ότι μπορεί να πετύχει κάτι και πάλι.

Μεγάλη νίκη, επετεύχθη ανήμερα της 25ης Μαρτίου, οι Γερμανοί πέτυχαν μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: Απέκτησαν δικαίωμα βέτο σε οποιαδήποτε χρηματοδότηση της Ελλάδας απ' οποιονδήποτε!!! Όπως παρατηρούν οι Financial Times: “Το κείμενο της συμφωνίας λέει ότι οποιαδήποτε απόφαση της ευρωζώνης περί του δανεισμού της Ελλάδας θα πρέπει να είναι ομόφωνη, δίνοντας έτσι εμπράκτως δικαίωμα βέτο στη Γερμανία

Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν προς τους Αμερικάνους ως εκείνοι που επέβαλλαν την συμμετοχή του ΔΝΤ (τη δικαιολογία τους την έδωσε αφελέστατα(;) ο ΓΑΠ). Παράλληλα κράτησαν τους Γερμανούς πολίτες ικανοποιημένους και έδειξαν σε όλους τι περιμένει όποιο piig κουνηθεί. Το ΔΝΤ θα αναλάβει τον έλεγχο εφαρμογής των αναγκαίων μέτρων!

Η πολιτική επιβεβαίωση του ρόλου της Γερμανίας ως αφεντικού στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ασφαλώς τεράστια σημασία. Θα έλεγα μόνο στους Γερμανούς να μην παρασυρθούν από τον ενθουσιασμό. Ο κυριότερος κίνδυνος είναι ότι υπάρχει η γνωστή αλλ' όχι εγνωσμένη τάση να τους παρασύρει η ιδιοσυγκρασία τους σε υπερβολές με αποτέλεσμα να ξυπνήσουν τα αντανακλαστικά των υπολοίπων.

Θα κλείσω επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Rosenthal:

“Ίσως υπάρχει κάποιος χαρούμενος τρόπος για να τελειώσω αυτή τη στήλη, αλλά δε μου έρχεται στο μυαλό.”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε ένα σχόλιο:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails
Powered By Blogger