στην αναμπουμπούλα

Παρακολουθώ με αυξανόμενη ανησυχία την εντεινόμενη δραστηριοποίηση για τα θέματα του περιβάλλοντος και της "πράσινης ανάπτυξης". Και λέω με ανησυχία γιατί στο παρελθόν οι φόβοι μου ότι ένας καθόλα ευγενής στόχος θα καταλήξει σε τραγωδία, χωρίς μάλιστα κάθαρση, επιβεβαιώθηκαν σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Τα αλήστου μνήμης επιμορφωτικά σεμινάρια που εκπαίδευσαν όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης γνώσης; Τα προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης που έγιναν παιδικές χαρές και οι οποίες αμέσως μετά αφέθηκαν να καταστραφούν; Τις αναπτυξιακές επενδύσεις "φούσκα" ή τα ερευνητικά προγράμματα μαϊμού; Δεν υπάρχει τέλος σε αυτή τη λίστα και αγγίζει όλες τις πλευρές της ζωής αυτής της χώρας συμπεριλαμβανομένων φυσικά της άμυνας, του πολιτισμού, της παιδείας, της εκκλησίας, των ΜΚΟ.... Δεν είναι λοιπόν μόνο οι προσφάτως διαμαρτυρόμενοι αγρότες που δεν χρησιμοποίησαν τις επιδοτήσεις για να εκσυγχρονιστούν. Ίσως, λέω εν τη αγνοία μου, αυτοί να είναι και οι πιο αθώοι.

Αν όμως δεν υπάρχει τέλος σε αυτή τη λίστα υπάρχει οπωσδήποτε μια αρχή. Και την αρχή αυτή την κάνουν οι πολιτικοί που εμφανίζονται με, υποβολιμαίες ή μη, φαεινές ιδέες που ακούγονται ωραιότατες αλλά που οι ίδιοι έχουν ελάχιστη ιδέα για το περί τίνος πρόκειται. Κάποιος τους μίλησε* για κάτι κι αυτοί το βρήκαν ωραίο ή συμφέρον και το προώθησαν.

Λείπουν εντελώς ή έχουν καταστεί αναξιόπιστοι ή αγνοούνται οι θεσμικοί σύμβουλοι του κράτους που θα κινητοποιήσουν το καθόλου ευκαταφρόνητο (εγχώριο και διεθνές) επιστημονικό δυναμικό της χώρας και μέσα από διαφανείς διαδικασίες θα συνδιαμορφώσουν με την πολιτεία την πολιτική σε ένα τομέα, λαμβάνοντας υπόψη την διεθνή εμπειρία και με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και μόνο.

Αντ΄αυτών υπάρχουν οι "φίλοι", άνθρωποι που δεν έχουν διακριθεί ιδιαίτερα ούτε στην επιστήμη ή το επάγγελμα τους αλλά ούτε να πάρει ο διάολος και στην πολιτική. Τα μόνα τους προσόντα είναι ότι είναι "φίλοι" και "φρέσκα" πρόσωπα, ωσάν να μιλούσαμε για ζαρζαβατικά ή για καλλιστεία -Δεν θέλω να αναφερθώ τώρα στην παρωδία επιλογής μέσω βιογραφικών που ζήσαμε πρόσφατα. Ακόμα κι όταν επιλέγεται αναγνωρισμένος τεχνοκράτης, αυτό γίνεται κυρίως γιατί ήταν πρωτ' απ' όλα κομματικός ή προσωπικός φίλος.

Είμαστε μια χώρα γεμάτη φαεινές ιδέες και μη νομίζετε ότι οι κουτόφραγκοι στους οποίους προστρέχαμε για να αγοράσουμε την υλοποίηση των εκάστοτε φαεινών ιδεών δεν γελούσαν πάντα πίσω από την πλάτη μας ή ότι περίμεναν το focus για να μάθουν τι ακριβώς είμαστε! Μας ξέρουν πάρα πολύ καλά, δεν μπορούμε να κρυφτούμε άλλωστε! Ξέρουν τι είναι οι πολιτικοί μας και οι καλλιτέχνες μας και οι επιστήμονές μας και οι επιχειρηματίες μας. Ξέρουν ποιοι ξεχωρίζουν και τους εκτιμούν γι΄αυτό, ξέρουν όμως και τους άλλους. Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε κι από άλλους, δεν υπάρχει μόνο μία Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε!

Για να ξαναγυρίσουμε λοιπόν στις "φαεινές ιδέες", μόλις μας προκύπτουν, μια μεγάλη κατηγορία συμπατριωτών μας ανακαλύπτει ότι με αυτό ασχολούνταν ή με αυτό ήθελε να ασχοληθεί πάντα, ειδικά αν τα χρήματα είναι αρκετά. Θυμηθείτε το σύγχρονο eldorado των φωτοβολταϊκών κλπ. Οι άνθρωποι αυτοί οργανώνονται και εφορμούν στην ανοχύρωτη κρατική μηχανή και την τοπική αυτοδιοίκηση χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικούς κριούς "φίλους", δημοσιογράφους, καθηγητές πανεπιστημίου κλπ. Οι όποιες φωνές λογικής ανθρώπων που πραγματικά γνωρίζουν το αντικείμενο θάβονται ανάμεσα σε τόνους παραπληροφόρησης και πρόχειρης διαστρεβλωτικής γνώσης με την "ιδεολογική" συνδρομή πολλές φορές και της αριστεράς. Και καταλαβαίνετε αν το κράτος είναι ανοχύρωτο τι να πει ο κακομοίρης ο πολίτης; Στην αναμπουμπούλα...

Εντάξει, ένας πολιτικός μπορεί να έχει όραμα και να θέλει να το υλοποιήσει, αν και εμένα τα οράματα μου κάνουν λίγο Αγ. Αθανασία του Αιγάλεω. Σε αυτή την περίπτωση ας πάρει μια ασπιρίνη μέχρι να του περάσει. Στην απευκτέα περίπτωση που δεν του περνάει πρέπει να κάνει οπωσδήποτε δύο πράγματα πριν ανακοινώσει μεγαλεπήβολα σχέδια:

1. να βρει αξιόπιστους συνομιλητές από την επιστημονική και τεχνική κοινότητα της χώρας και αν δεν ξέρει ποιους ας ρωτήσει τους ξένους (έτσι κι αλλιώς αυτούς ρωτάει για όλα τ' άλλα) ποιοι Έλληνες έχουν διαπρέψει στον συγκεκριμένο τομέα. Το μόνο πράγμα που δεν λείπει από τη χώρα μας είναι επιστήμονες και δεν χρειάζεται να πληρώσει τίποτε γι αυτό.
   
2. να εκτιμήσει με την βοήθεια τους και χωρίς δεσμεύσεις και προκαταλήψεις αν η συγκεκριμένη πολιτική είναι α) εφικτή και β) συμφέρει τη χώρα. Το περιβάλλον και η "πράσινη ανάπτυξη" δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας αλλά τεχνολογίας.
   

Ησυχάστε! Προς θεού! Δεν τολμώ να προτείνω να αντικατασταθούν οι πολιτικοί από τεχνοκράτες, αλλά έλεος! δεν μπορεί να καραφλιάζουμε κάθε φορά που ακούμε προτάσεις που απευθύνονται ως χάντρες και καθρεφτάκια σε αδαείς ιθαγενείς.

Δεν αντέχει η χώρα ούτε κι' άλλους "φίλους" ούτε κι' άλλα εύηχα πειράματα που να καταλήγουν σε ανέκδοτα.

*Θυμάμαι ότι πριν από πολλά χρόνια ο νυν πρωθυπουργός, ως νέος τότε υπουργός στην κυβέρνηση του μπαμπά, μετά από επίσκεψη σε επιχείρηση υπολογιστών "φίλου", μας διαβεβαίωσε ότι ο παραγόμενος (στο μέλλον) από την εταιρεία υπολογιστής είναι ελληνικό επαναστατικό εφεύρημα αφού θα έχει τη δυνατότητα να τρέχει ταυτόχρονα δύο λειτουργικά συστήματα. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι η πρόβλεψη ουδέποτε επαληθεύτηκε αλλά και ότι το (ήδη αποτυχημένο) προϊόν κυκλοφορούσε από εταιρεία στο εξωτερικό προ πολλού (δηλαδή ούτε ελληνικός ούτε επαναστατικός). Σου λέει: που να ξέρουν τώρα οι ιθαγενείς; Ελπίζουμε βεβαίως ότι ο πρωθυπουργός διδάχτηκε κάποια πράγματα από τότε. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.