Διαβάζω στην χθεσινή (Κυριακάτικη) ελευθεροτυπία δύο ενδιαφέροντα άρθρα. Το ένα του Δ. Παπαμαντέλλου για την ενδεχόμενη (;) πράσινη (;) ανάπτυξη (;). Διερμηνεύω, ίσως αυθαίρετα: Ξεκινώντας με την υπόθεση ότι υπάρχει ειλικρινής πρόθεση και δεν πρόκειται για αδειανό πουκάμισο. Αν είναι όλη η ιστορία να γίνει όπως πάντα και όπως με όλα τα πράγματα σε αυτή τη χώρα, τότε δεν έχει και πάρα πολύ νόημα. Αν είναι πάλι να αγοράσουμε τεχνολογία ως συμπλεγματικοί ιθαγενείς και κουτοπόνηροι μεταπράτες, χωρίς να δώσουμε καμιά ευκαιρία, έστω συμμετοχής, στις δυνάμεις αυτού του τόπου, τότε τι πράσινη, τι κόκκινη! Οι ίδιοι κατασκευαστές, οι ίδιοι μεσάζοντες, οι ίδιοι επενδυτές, οι ίδιοι χειροκροτητές, ακόμα χειρότερο μέλλον για τα παιδιά μας! Το δεύτερο της Αθηνάς Γκόρου με τον ευρηματικό τίτλο "Όταν οι άνθρωποι γίνονται νούμερα". Εδώ μας απασχολούν τα σοβαρά, τα βαθύτερα προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν έχουμε καιρό για τεχνοκρατικές προσεγγίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε ένα σχόλιο: