Σε καιρούς δύσκολους. Ηθικά και σωματικά απροετοίμαστοι και συνεπώς σε διαρκή αναπόληση. Μέσα σε γενικότερη κατάρρευση καθησυχαστικών αξιών και σχέσεων, συναντηθήκαμε επιμελώς ατημέλητοι. Φορτωμένοι την παράλληλη διαδρομή μας προς λάθος κατεύθυνση, τα βαριά καθημερινά και ένα ικανό μέρος εφηβικών αναμνήσεων, φωτισμένων από την απόσταση του χρόνου. Ελπίζαμε ενδόμυχα να βρούμε μέρος της παλιάς αίγλης του σώματος, λίγη από την καθαρότητα του νου ή έστω την αλληλεγγύη που γεννούσε η προσδοκία του μέλλοντος. Ανακαλύψαμε ξεχασμένα σημάδια δυνάμεων που μας κρατούσαν μαζί κι' ύστερα εκείνα που μας απομάκρυναν ακόμα ζεστά, αν και σκονισμένα. Ήπιαμε, γελάσαμε πικρά, απορήσαμε, αποστασιοποιημένοι σε τροχιά εξόδου. Ξορκίσαμε το κακό και την μοναξιά -με πάθος-, ντυθήκαμε και φύγαμε. Πίσω στη χώρα όπου η παρακμή γεννάει αισθήματα ασφάλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε ένα σχόλιο: