Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, ένας μαλάκας δήθεν αναρχικός πέταξε μια βόμβα σ' ένα καφέ, όπου εργάτες, υπάλληλοι και μικρομαγαζάτορες έπιναν τον καφέ τους ακούγοντας μουσική. Τραυματίστηκαν είκοσι και ένας από αυτούς πέθανε. Ο μαλάκας λεγόταν Εμίλ Ανρύ, το καφέ βρισκόταν στο Παρίσι, και ήταν το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 1894...
"Ένας θανάσιμος εχθρός του αναρχισμού δεν θα μπορούσε να καταφέρει καλύτερο πλήγμα εναντίον του απ' ότι ο Εμίλ Ανρύ, όταν πέταξε την ανεξήγητη βόμβα του ανάμεσα σε ειρηνικούς ανώνυμους ανθρώπους που είχαν πάει να πιούν μια μπύρα πριν κοιμηθούν... Ο Εμίλ Ανρύ δηλώνει, ισχυρίζεται, διακηρύττει πως είναι αναρχικός. Είναι πιθανό. Αλλά ο αναρχισμός έχει γερές πλάτες, σαν το χαρτί, αντέχει τα πάντα. Σήμερα είναι της μόδας να διεκδικούν κάποια σχέση μαζί του οι εγκληματίες, όταν μάλιστα έχουν διαπράξει κάποιο αρκετά καλό έγκλημα..."
Octave Mirabeau
Οι μόδες στην Ελλάδα φτάνουν από το Παρίσι με κάποια καθυστέρηση, ο Μιραμπώ τα έγραφε αυτά το 1894, πριν από εκατόν δεκαέξι χρόνια...
αναδημοσίευση από το Μαύρο Γάτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε ένα σχόλιο: