Aγοραία απορία

"In an English satire of the last century, Gulliver, returning from the land of the Lilliputians where the people were only three or four inches high, had grown so accustomed to consider himself a giant among them, that as he walked along the streets of London he could not help crying out to carriages and passers-by to be careful and get out of his way for fear he should crush them, imagining that they were little and he was still a giant. He was laughed at and abused for it, and rough coachmen even lashed at the giant with their whips. But was that just? What may not be done by habit?" F. Dostoevsky

"πιστεύοντας ότι οι άλλοι είναι μικροί κι'αυτός ακόμα γίγαντας". Πόσο δίκαιο είναι να αρνούμαστε στους ανθρώπους (και στις κοινωνίες) την υπεράσπιση της εικόνας του εαυτού τους; Κι' όταν η εικόνα αυτή είναι αποκρουστική ή αυτοκαταστροφική ή απλά γελοία, πόσο δίκαιο είναι να τους αφήνουμε στην πλάνη τους; Ειδικά όταν γίνονται αντικείμενο αγοραίας εκμετάλλευσης. Και άραγε είναι σε θέση κανείς να τους βγάλει απ' αυτή την κατάσταση;