Η περαίωση της πολιτικής

"τὴν ἐκεῖθεν περαίωσιν,..., ἄπορον ὁρῶντες" Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι: Τιμολέων

Περαίωση: άλλη μια ωραία λέξη με διττή σημασία. Προς το παρόν σημαίνει να διαβείς ένα εμπόδιο ή να τελειώσεις ένα έργο. Στο μέλλον θα προστεθεί σίγουρα και η έννοια της επ' απειλή αποδοχής του αδικήματος της φοροδιαφυγής, είτε αυτό έχει τελεσθεί είτε όχι, με προφανές αποτέλεσμα την πλήρη εξάπλωση του φαινομένου. 

Αλλά εφόσον βρεις ένα τόσο ωραίο τρόπο για την διάχυση των ευθυνών σου και την αποδοχή της συνευθύνης από το θύμα σου, οφείλεις να το εκμεταλευτείς στο έπακρο. 
Έτσι σκέφτηκαν ίσως οι επιτελείς του ΓΑΠ, με πατριωτικό οίστρο, σκυμμένοι στα laptop τους και με το ένα μάτι στο κλείσιμο των χρηματιστηρίων και το άλλο στο facebook. Άμα είσαι νέος, ωραίος, έχεις πάει σε καλά σχολεία και γυμναστήρια, είσαι και σοσιαλιστής, όλα τα καταφέρνεις!

Η ιδέα είναι απλή. Αφού μας κάνουν όλοι κριτική και δεν τους αρέσει που τους σώσαμε από την χρεωκοπία να κάνουμε μια περαίωση των πεπραγμένων μας από την ημέρα που αναλάβαμε και πάπαλα. Αναβαπτισμένοι στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε το πατριωτικό μας έργο απερίσπαστοι. 

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ούτε αυτή η ιδέα είναι δική τους. Την έχουν εφαρμόσει πολλάκις οι κατά κανόνα επιτυχημένοι Έλληνες πρωθυπουργοί με πιο πρόσφατο τον Κώστα Καραμανλή που κατάφερε μέσω των εκλογών να περαιώσει τα αποτελέσματα των πυρκαγιών του 2007 που για ιστορικούς λόγους και μόνο αναφέρω: 

"κάηκαν 268.834 εκτάρια γης, με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 63 ανθρώπων. Επίσης κάηκαν 1.500 σπίτια και έμειναν 6.000 άστεγοι. Το ύψος των καταστροφών έφθασε τα πέντε δισεκατομμύρια Ευρώ" 

Και βέβαια δεν εννοώ προς θεού ότι έφταιγε κανείς για όλα αυτά, η στραβή μας η τύχη μόνο! Άλλωστε αυτά εκρίθησαν. 

Αφού πέτυχε λοιπόν το 2007, το επανέλαβε και το 2009. Δεν έχει σημασία που έχασε τις εκλογές. Ότι έγινε στο παρελθόν, πάει! Το πολύ-πολύ θα γίνουν μια-δυο εξεταστικές για να περνάει η ώρα και να έχουν να λένε τα κανάλια (μη τους αφήσουμε τους ανθρώπους χωρίς δουλειά).

Ανασκουμπώθηκαν λοιπόν τα παιδιά και βάλανε τον ΓΑΠ να μας πει ότι όποιος δεν πάει να ψηφίσει αυτούς που θέλει αυτός, δεν αγαπάει την πατρίδα και τότε κι αυτός θα θυμώσει και θα κάνει ξανά εκλογές. Μπορεί μάλιστα να κινδυνεύσουν κι οι καταθέσεις μας! 


Δεν μοιάζει και πολύ διαφορετικό από αυτό που ζήσαμε από τη δεξιά όλη τη μεταπολεμική περίοδο ή όπως λέει κι ο Γ. Νεγρεπόντης:

Παπάδες δάσκαλοι
και χωροφυλάκοι
κι όλοι όσοι θέλουμε
νόμο και τάξη

Κι όσοι τ’αντίθετο
θέλουν να γίνει
είναι απάτριδες
άθρησκοι και κτήνη

Αυτό που ζούμε έκτοτε και ειδικά μετά τις εκλογές ενώ ξεκίνησε σαν τραγωδία εξελίχθηκε σε φαρσοκομωδία που για άλλη μια φορά έχει σαν στόχο να διασκεδάσει τον θεατή μέσα από την ολοφάνερη προσπάθεια παραπλάνησης του. 

Όλοι οι ηθοποιοί είναι ανυποψίαστοι για τα όσα συμβαίνουν και απαντούν σε ανύπαρκτα υποθετικά ερωτήματα, αφού πρώτα φροντίσουν να τα θέσουν στον εαυτό τους οι ίδιοι. 

• Ο ΓΑΠ προσποιείται ότι το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό, δεδομένων των συνθηκών δηλαδή κατά το κοινώς λεγόμενο 'το κάνει γαργάρα'. Που να πάει για εκλογές τώρα! Μπορεί να μην του έπιασε η περαίωση τώρα αλλά όταν έρθουν τα πιο δύσκολα (που θα έρθουν!) το ξανακάνουμε όπως ο Κώστας.
• Ο Σαμαράς θριαμβολογεί για το γεγονός ότι η απόσταση του από το ΠΑΣΟΚ μειώθηκε και κάνει πως δε βλέπει ότι ο αριθμός των ψήφων που πήρε  είναι ακόμα μικρότερος, ο μικρότερος που πήρε η δεξιά ποτέ! Ποντάρει δηλαδή στο πραγματικό γεγονός ότι τα μαθηματικά δεν είναι και το πιο δυνατό σημείο των νεοελλήνων.
• Η αριστερά πάλι με προεξάρχον το ΚΚΕ θριαμβολογεί που όσοι πήγαν μπροστά στην κάλπη, στην αγωνία τους να ρίξουν κάτι που θα προσμετρηθεί τους ψήφισαν όπως όπως. Κάνουν πως δε βλέπουν τις άδειες οργανώσεις τους, τη φανερή περιφρόνηση, την  ταύτιση τους με το σύστημα από τις μεγάλες μάζες και ειδικά από τη νεολαία. Στο κάτω κάτω, το μαγαζί να διατηρείται και η κρατική χρηματοδότηση να έρχεται τακτικά. Αλήθεια κανείς από αυτούς που πονάνε το λαό δεν σκέφτηκε να προτείνει τη μείωση της χρηματοδότησης των κομμάτων αντί για τη μείωση των συντάξεων. 
• Όλοι μαζί τώρα κοιτάνε αλλού και δεν έχουν καμιά βαθυστόχαστη ανάλυση να μας κάνουν για την τεράστια αποχή. Τους φτύνουν και προσποιούνται ότι ψιλοβρέχει! Μερικοί θρασύτεροι χρεώνουν την αποχή μόνο στον αντίπαλο αλλά όπως καταλαβαίνετε η άρνηση της πραγματικότητας όταν δεν είναι ασθένεια είναι αγυρτεία!

Μετά από αυτές τις αισιόδοξες σκέψεις, περιμένουμε όλοι άπρακτοι όπως ο Τιμολέων μήπως αδειάσει η θάλασσα από τα καράβια των Καρχηδονίων και διαβούμε απέναντι στη Σικελία. Μερικοί (ή μήπως πολλοί;) από μας δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι θέλουν έτσι κι αλλιώς να περάσουν...